Yaş otuz beş, yolun neresi eder?

Cahit Sıtkı Tarancı’nın meşhur şiirini bilirsiniz.

“Yaş otuz beş! Yolun yarısı eder. Dante gibi ortasındayız ömrün…”

Çocukken, şiirin içindeki “Dante (Alighieri)” isimli Rönesanscı yazarı bilmediğim için onu “dantel” diye anlayıp, demek ki hayat bir dantel bu adam da onun ortalarında bir yerdeyim demek istiyor diye düşünüyordum. İşin aslı İlahi Komedya yazarı Dante, eserinin ilk bölümlerinde 35 yaşında başladığı hayalî yolculuktan bahseder, Cahit Sıtkı da ona atıfta bulunmuş. 35 yaş şiiriyle ilgili halk arasında dolaşan diğer bir yorum ise Cahit Sıtkı’nın 35’e yolun yarısı dediği halde, 46’sında hayata veda etmesidir. Aslında şiirin son mısralarında kaç yaşında öleceğimizin belli olmadığını söyler, ama bunu görebilmek için şiiri sona kadar okumalısınız. Şair yolun ortası der ama sonunu anlatır.

Son 10 yıl ışık hızında mı geçti?

Yaşınız 35 ise son 10 yılda başınıza ne gelirse gelmiş olsun çok hızlı geçmiş olduğunu düşünüyor olmalısınız. Çocukluğunuzdan ve gençlik dönemlerinden uzaklaşmaya başladıkça hayatınıza biraz sakince bakıp düşünmeye başlarsınız. Aslında isyan etme döneminiz sona ermiştir, yavaş yavaş rüzgâra kızmak yerine yelkenleri nasıl açacağınız konusunda düşünmeye başlarsınız. Düşünce dünyanızın zenginleşmeye başladığı bir dönemdir ve ne yaparsanız yapın, eskisinden daha iyi yapmak istersiniz.

Geç fark ettiklerimiz

Cahit Sıtkı şiirinde her şeyi geç fark ettiğinden bahseder. Belki hayatımızda aralıklı olarak devam eden, pişman olma süreçleri otuz beşinci yaşınızda artık kapınızı çalacak kadar büyür. Yapmanız gereken şey ondan saklanmak yerine son kez misafir etmek. Üzülmek için artık daha fazla vakit harcamamıza gerek yok çünkü. Bu yaşımıza kadar geldiğimiz yeri hazmedebildik mi? Geriye dönüp çıktığımız basamakları saymak, ne olursa olsun geldiğimiz yeri hazmetmek demektir. Hem maddi hem de manevi olarak asansörlere güvenmememiz lazım. Ahmet Haşim’in dediği gibi merdivenlerden ağır ağır çıkmak daha iyi bir tercihtir.

Cahit Sıtkı gibi karamsar olmayın

İnsan hayatını planlarken, düşüncesinin merkezine ne ölümü koymalı, ne de bitmeyecek bir dünya hayatını. Cahit Sıtkı belli ki başına gelen her şeyi, karanlığa yolculukta birer sembol yapmış. Otuz beş yaş farkındalık için iyi bir durak, ama o duraktan geçen ilk otobüsle hayallerinize doğru yola çıkın ve Cahit Sıtkı’yı güzel eseriyle orada yalnız bırakın.